Właśnie wróciłem do YooKay po miesiącu w Japonii, a pierwsze kilka godzin to był największy czarny pigułka, jaką można było wziąć. Po wylądowaniu od razu przywitało nas zniekształcone ogłoszenie w pidgin English (które równie dobrze mogło powiedzieć 'witaj w Bombaju', bo nic nie zrozumiałem). Miło wiedzieć, że Heathrow zatrudnia pracowników, którzy potrafią mówić wyraźnie… Wyszedłem z samolotu i byłem zdesperowany, żeby skorzystać z toalety, ale były obrzydliwie brudne. Uryna rozprysnęła się wszędzie, porzucone użyte chusteczki, smród… Mimo że widziałem, jak sprzątaczka właśnie wyszła, nie było żadnych dowodów na jakiekolwiek sprzątanie. Oczekuję, że to bardziej rola performatywna w dzisiejszych czasach. Potem, czekając na odbiór, podeszło do mnie dwóch funkcjonariuszy ochrony i ostrzegli przed przebywaniem w pobliżu (w publicznej strefie oczekiwania!). Mówili, żebym pilnował swoich toreb, bo ostatnio było wiele kradzieży. Oczywiście spodziewali się, że będę turystą, ale jakie pierwsze wrażenie to daje gościom w naszym kraju? Na zatłoczonej autostradzie w godzinach szczytu kierowca furgonetki przed nami wyrzucił swoje śniadanie fast food przez okno na całą drogę. Wyraźnie nie dbał o środowisko ani o niebezpieczeństwo dla innych pojazdów. Spędziwszy miesiąc w Japonii - społeczeństwie o wysokim zaufaniu, czystym i uporządkowanym, gdzie wydaje się, że ludzie starają się być szanowani i uprzejmi wobec innych - przypomniało mi, jak bardzo UK upadło i poczułem to jak cios w szczękę. Nie zrozumcie mnie źle. Kocham nasz kraj. Ale naprawdę musimy wziąć się w garść, bo to po prostu żenujące, że musimy tak żyć.