Ik heb altijd carrièrebeslissingen genomen met het minimaliseren van spijt in gedachten, waarbij ik optimaliseerde voor waar ik gepassioneerd over was in plaats van de NPV van de verwachte uitkomst. Hoewel dit heeft geleid tot veel momenten van waargenomen falen, ben ik blij met waar ik ben beland en ben ik trots op de beslissingen die ik onderweg heb genomen.

Ja, falen is vervelend, en het is vaak de meest waarschijnlijke uitkomst. Maar slagen (of falen) in wat je leuk vindt, is zoveel bevredigender dan slagen op een manier die anderen waarderen maar jij niet. En ironisch genoeg is $$ beter uitgepakt dan ik ooit had verwacht of waar ik naar streefde.