Klaar om een IP te onthullen dat in de afgelopen zeven maanden is ontwikkeld. Introductie van The Ninth Step: Hoofdstuk I In 1959 stierven negen Sovjet-skiwandelaars onder vreemde omstandigheden in het noordelijke deel van het Uralgebergte. Slechts één kwam terug. Dit is hun verhaal. Lees meer hieronder: Inspiratie De film is geïnspireerd op het echte voorval van de Dyatlovpas. Het incident is zo bizar dat, zelfs vandaag de dag, de omstandigheden rond de dood van de negen wandelaars bijna onmogelijk te begrijpen blijven, van onverklaarbaar afgehakte ledematen tot sporen van straling die op verschillende lichamen zijn ontdekt. Ter ere van het tijdperk en het mysterie is de film gemaakt in een duidelijk door Rusland geïnspireerde setting, met tijdsaccurate kleding, decor en een gedempte, spookachtige kleurenpalet dat doet denken aan de Sovjetcinema van de jaren '70 - '80. De visuele taal put diep uit de verontrustende stijl van Andrei Tarkovsky, waardoor de onheilspellende implicaties van het verhaal worden versterkt en het wordt verankerd in een wereld die bijna echt aanvoelt, ook al is het AI-gegenereerd. Wat het doet De film heeft als doel je, de kijker, in een verontrustende positie te plaatsen, niet door overdreven horror of wilde fictie (behalve het begin en het einde), maar door zijn toewijding aan de realiteit. Het put uit gedocumenteerde locaties, echte individuen en de werkelijke chronologie van gebeurtenissen, en legt subtiele mysteries bovenop een al verontrustende waarheid. Gedurende het verhaal nodigen zorgvuldig geplaatste objecten en aanwijzingen zowel verwarring als nieuwsgierigheid uit, waardoor het publiek zich afvraagt: "Hoe kon dat gebeuren?" en even spookachtig, "Wacht... dat maakt eigenlijk perfect sense. Hoe we het hebben gebouwd Het primaire doel van dit project was om het publiek te overtuigen dat ze naar een echte film kijken die in dat tijdperk is opgenomen, een verloren relikwie dat documenteert wat er werkelijk is gebeurd tijdens het Dyatlovpas-incident. Elk aspect van de visuele taal was op maat gemaakt om de authentieke uitstraling van Sovjet-era filmmaken te weerspiegelen, ontworpen om een diep gevoel van nostalgie en geloofwaardigheid op te roepen. Narratief gebruikt het een "full-circle ending" structuur: de film opent met een korte, vage glimp van een locatie die geen onmiddellijke betekenis heeft. Pas aan het einde komt dat moment op zijn plaats, waardoor de opening opnieuw wordt gecontextualiseerd en het verhaalboog wordt gesloten, althans voor nu. Sommige shots zijn ontworpen voor narratieve logica, andere om een emotionele ontrafeling op te roepen, en elke overgang, of het nu een match cut, J-cut of subtiele visuele brug is, werd opzettelijk gebruikt. Niets is per ongeluk. Elke keuze is gemaakt om de illusie van authenticiteit te versterken en ervoor te zorgen dat de film aanvoelt als een echt artefact uit het verleden. Wat is de volgende stap voor The Ninth Step Dit stuk dient als een introductie tot het ware verhaal achter The Ninth Step, een glimp van wat het project uiteindelijk wil verkennen en bereiken. De langetermijnvisie is om dit uit te breiden tot een volledig gefinancierde narratieve serie die niet alleen degenen die bekend zijn met het echte voorval kan boeien, maar ook kijkers die het nog nooit zijn tegengekomen. Het plan is om aanvullende episodische hoofdstukken te blijven uitbrengen, waarbij elk hoofdstuk meer lagen van het mysterie onthult en het verhaal naar zijn volledige, uitgebreide vorm duwt.