Uitzicht op de aarde van 900 miljoen mijl afstand, met de ringen van Saturnus op de afbeelding, genomen door het Cassini-ruimteschip. Die stip zijn wij, al 8 miljard van ons. Het is allemaal een waanzinnig gelukkige wonder. Ik ben dankbaar voor alles en voor jullie allemaal. Hou van jullie allemaal! ❤️ PS: Nu ga ik deelnemen aan de grote Amerikaanse Thanksgiving-traditie van overeten terwijl ik in een verhitte filosofische discussie met familie raak 🤣

Hier is mijn gesprek met David Kirtley (@dekirtley), een nucleaire fusie-ingenieur, helemaal over de fysica en techniek van nucleaire splijting, fusie en de toekomst van energie. David leidt een team dat werkt aan de bouw van 's werelds eerste commerciële fusiekrachtcentrale tegen 2028. Dit was een super technische en fascinerende conversatie, zowel voor de korte als de lange termijn toekomst van de menselijke beschaving. Het is hier op X in zijn geheel, en staat op YouTube, Spotify en overal elders. Links in de opmerking. Tijdstempels: 0:00 - Introductie 3:14 - Nucleaire splijting vs fusie 13:14 - Fysica van E=mc^2 18:28 - Is nucleaire fusie veilig? 23:50 - Tsjernobyl 30:17 - Geopolitiek 32:12 - Extreme scenario's 39:07 - Hoe nucleaire fusie werkt 1:11:59 - Extreme temperaturen 1:17:00 - Fusiecontrole en simulatie 1:28:54 - Elektriciteit uit fusie 2:02:59 - Eerste fusiekrachtcentrale in 2028 2:09:52 - Energiebehoeften van GPU-clusters 2:20:16 - Kardashev-schaal 2:28:12 - Fermi-paradox

In de afgelopen weken ben ik weer terug in het lab geweest, heb ik gekke uren gewerkt zoals vroeger, en geniet ik van het leven. Dit was hard nodig. Ik ben blij ;-) Als ik niet programmeer, hands-on bezig ben met robots/hardware voor vele uren per dag, voel ik me een beetje verloren en minder in staat om helder na te denken over de wereld. Het is gewoon hoe mijn brein is opgebouwd. Ik denk dat het komt omdat techniek me nederig maakt tegenover de realiteit van de wereld. Ik heb zowel literatuur als techniek nodig in mijn leven 🤣 Ik hou van beide, en beide zijn een bron van waarheid. Ik ben nog steeds bezig met de podcast, ik voeg gewoon veel meer techniek terug in de mix ;-) De podcast geeft me de kans om geweldige wetenschappers, ingenieurs en bouwers te vieren. Dit is een van de dingen die ik het leukst vind om te doen. In de komende maanden blijf ik mijn tijd splitsen tussen MIT en Caltech (Boston & LA) en werk ik met enkele briljante mensen. De focus van het werk ligt op mens-robot interactie met viervoeters en humanoïde robots. Ik zal dit jaar waarschijnlijk ook op NeurIPS in San Diego zijn. Als je wilt kletsen onder het genot van een kopje koffie in Boston, LA, of San Diego voor NeurIPS of gastsuggesties hebt in die plaatsen, vul dan respectievelijk de koffie- of gastformulieren in (zie link in de opmerking). Voor NeurIPS, kies alsjeblieft de optie "NeurIPS 2025" voor speciale evenementen in het formulier.