Yalnız ebeveyn olmadığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. Eşimle sık sık birbirimize "Bunu tek başıma yapmayı hayal edemem" diyoruz. Ama bence tek başına yapmak en zor kısım olmazdı. En zor kısmı, çocuğunun o gün yaptığı tüm küçük komik/aptal/sevimli/çılgın şeyleri paylaşacak kimsenin olmaması. Arkadaşlar ve geniş aile bu konulara bir dereceye kadar önem verir, ama ebeveyn seviyesinde değil. Günümün en güzel anlarından biri, çocuklar yatağa girdikten sonra birimizin diğerine "ah, bugün çocuğumuzun ne yaptığını söylemeyi unuttum" demesi.

Ev sahibi nefretini pek anlamıyorum. Kiraya verdiğim bir dairem var ve "açgözlü ev sahipleri"nden nefret eden herkesin matematiğini açıklamak istiyorum. Matematiğin daha temiz olması için yuvarlayacağım. Evimi tamamen mobilyalı kiralıyorum ve tüm faturaları karşılıyorum. İpotek Oranı: $2.200 HOA: $500 Faturalar: $300 Toplam aylık masraflar: ~$3.000 Aylık ücret $3.500-$4.000 arasında (genellikle film/tv sektöründe Atlanta'da çekim yapan birine kira veriyorum). Çoğu insan 6 ay kalıyor ve genellikle ilkeler arasında 1-2 ay sürer. Ayrıca bir emlakçıya toplam sözleşmenin %10'unu da ödüyorum. Yani bir takvim yılında 36.000 dolara mal oluyorum. O aylardan 10'unu ayda 4.000 dolarla kiraya verirsem, bu 40.000 dolar demektir. 4.000$'lık emlakçı ücretini çıkarsam, sadece başa baş oldum. Üstelik bakım gerektiren bir şey varsa aslında para kaybediyorum. En iyi ihtimalle ayda ~500$ kazanıyorum. Bir efsaneye göre, ev sahibi olmasaydı herkesin bir ev sahibi olabileceği yönünde bir efsane var. Ama milyonlarca insan kiralamayı tercih ediyor. Ve çoğu insan için, bana ödedikleri ekstra para, ipotek ve mülkiyetle uğraşmamaları için buna değer. Bazı ev sahipleri kötü mü? Elbette. Ama kira ev sahipleri yüzünden yüksek değil. Yeterli konutumuz olmadığı için bu oran yüksek. Konut arzı artsaydı ipotekler daha ucuz olurdu. Eğer ipotekler daha ucuz olursa kiralar düşer. Kiraları yüksek yapan "açgözlü ev sahipleri" değil. Konut arzı eksikliği.