Ayakları tabanda çok alçakta. Bu kaçınılmazdı.

Gerçekten her zaman yeşil bir yazı.

Bir keresinde, yorumlarımı gezdirirken, yanlışlıkla yorumlardan birinde geri takip tuşuna bastım. 30 saniye sonra fark ettim, "Vay canına, takip ettiğiniz için teşekkürler!" dediğinde. Takipimi geri alamadım. Adam bana teşekkür etti ve heyecanlandı, hak etmeyen birine kötü davranamam. Neredeyse bir yıl boyunca onun sayfasını takip ettim. Sürekli kömür yaydı. Yine de, onu takip etmeyi bırakamadım çünkü kötü biri değildi ve onu takip ettiğimde heyecanlandım. Her gün akışımı daha da kötüleştirdi ve onu susturamadım çünkü daha büyük bir hesap ve algoritmada onu deboost etmek istemedim. Sürekli DM'lerimde oluyordu, umursamadığım şeyler gönderiyor, gününden bahsediyordu. O, hiç istemediğim evlatlık bir çocuk gibiydi. Yine de, bunu hak etmeyen birine kötü davranamam. Yakın zamanda hesabını sildiğini gördüm. Bir rahatlama dalgası üzerime geldi. Kendimi özgür hissediyorum, canlı hissediyorum. Ona hayatta en iyisini diliyorum. Tabii ki ben içeride değilim.