Nieuw artikel: De Informatie Theorie van Veroudering (ITOA) stelt dat epigenetische drift een oorzaak van veroudering is, waarbij cellen nieuwe identiteiten aannemen. Nieuwe review zegt dat het vertragen van een proces dat "mesenchymale drift" wordt genoemd, is opgekomen als een nieuwe strategie voor verjonging.

Mesenchymale drift (MD) is een recent concept in de biologie, dat de geleidelijke, wijdverspreide verwerving van kenmerken die typisch zijn voor mesenchymale cellen door cellen die hun gespecialiseerde, niet-mesenchymale identiteit zouden moeten behouden, beschrijft. Dit fenomeen wordt beschouwd als een kenmerk van veroudering.

Niet-mesenchymale cellen, zoals huidepitheelcellen, endotheelcellen van bloedvaten, bloedvaten en lymfatisch weefsel, nemen de genexpressiepatronen aan van mesenchymale cellen die bot, spier en vet vormen.

Cellen krijgen mesenchymale kenmerken zoals verhoogde beweeglijkheid, reorganisatie van het cytoskelet en afzetting van extracellulaire matrixcomponenten, wat kan leiden tot weefselverharding en fibrose.

Epigenetische drift wordt waargenomen in talrijke verouderende menselijke weefsels en in verschillende leeftijdsgerelateerde aandoeningen, waaronder long-, lever- en nierfibrose, hartfalen en neurodegeneratieve ziekten

Een verhoogd niveau van mesenchymale drift is geassocieerd met ziekteprogressie en een hoger risico op mortaliteit