Możesz obejrzeć Ojca chrzestnego i cieszyć się nim na tym samym poziomie, co w momencie jego premiery w 1971 roku. Młodzi ludzie zauważą, że jest "przestarzały" - ale mimo to będą się nim cieszyć. Fabuła/historia, jakość aktorstwa. Ograniczone/ukierunkowane użycie muzyki. Te i inne rzeczy nadają mu trwałość.

Prosta jakość tego - realizm również. Współczesne próby zbyt „artystycznego” aktorstwa i opowiadania historii mogą być dzisiaj żenujące. Nie możesz pokazać młodej osobie „Twarzą w twarz” Bergmana i oczekiwać, że weźmie to na poważnie. On się zaśmieje.

Z drugiej strony pokazałem wczesnego Bergmana - takiego jak "Światło zimowe" - i to zadziała. To dlatego, że jest to po prostu próba uchwycenia czegoś ludzkiego bez czynienia tego sztucznym.