Net als jullie allemaal, ben ik vandaag volkomen verbijsterd, gebroken en ziek tot in mijn ziel. Het is onvoorstelbaar om deze woorden te schrijven. Ik ontmoette Charlie Kirk toen hij 18 jaar oud was, een jonge man zo gretig en vastberaden dat ik onmiddellijk naar een vriend keek en zei: "Die jongen gaat ooit de voorzitter van de RNC worden." Charlie werd zelfs nog groter en belangrijker dan dat. Het was een voorrecht om deze principiële man te zien opkomen voor zijn overtuigingen en de belangrijkste conservatieve politieke organisatie in Amerika te creëren. Maar nog belangrijker, Charlie was een goed man, een man die geloofde in goed en kwaad, die trouw bleef aan zijn Bijbelse waarden. We zullen hem allemaal missen, en ik kan me de pijn van zijn prachtige jonge gezin niet voorstellen, en we moeten allemaal voor hen bidden. En we moeten het stokje oppakken waar Charlie het heeft achtergelaten, vechtend voor de dingen waar hij zo gepassioneerd in geloofde. En we moeten vechten voor een beter Amerika - een Amerika waar goede mensen de waarheid kunnen spreken en gepassioneerd kunnen debatteren zonder angst voor een kogel. Ik huil om Charlie's gezin, en ik huil vandaag om mijn land. Het meest van alles, huil ik om Charlie.