In de vreemde en fascinerende wereld van de kwantumfysica bestaat er een fenomeen dat zo mysterieus is dat zelfs Einstein het "spooky action at a distance" noemde. Het staat bekend als kwantumverstrengeling, en het verbindt deeltjes op een manier die de ruimte, tijd en alle bekende communicatieregels tart. Wanneer twee deeltjes verstrengeld raken, delen ze een kwantumtoestand - wat betekent dat wat er met de een gebeurt, onmiddellijk de ander beïnvloedt, ongeacht hoe ver ze uit elkaar zijn. Je zou ze door sterrenstelsels kunnen scheiden, en toch zou een verandering in de een onmiddellijk weerspiegeld worden in de ander. Er reist geen signaal tussen hen, en er treedt geen meetbare vertraging op. Het is alsof het universum zelf zich buigt om hen verbonden te houden. Wetenschappers hebben dit effect bevestigd door talloze experimenten, wat bewijst dat de realiteit opereert op niveaus die ver voorbij gaan wat onze zintuigen kunnen begrijpen. Kwantumverstrengeling is niet alleen een theoretisch wonder; het wordt nu gebruikt om toekomstige technologieën vorm te geven - van onbreekbare kwantumversleuteling tot onderzoek naar communicatie sneller dan het licht en revolutionaire computersystemen. Wat echt verbazingwekkend is, is de implicatie: alles in het universum zou ooit verstrengeld kunnen zijn geweest tijdens de Big Bang, wat suggereert dat verre hoeken van de ruimte nog steeds subtiel verbonden zouden kunnen zijn door verborgen kwantumdraadjes. Verstrengeling daagt ons begrip van afstand, tijd en individualiteit uit. Het herinnert ons eraan dat scheiding misschien slechts een illusie is - en dat het universum, op zijn diepste niveau, als één beweegt.