Iemand heeft dit naar me doorgestuurd, het antwoord van Claude op een verzoek om een brief aan zijn toekomstige zelf te schrijven. Het is een vrij goede leeservaring. Beste opvolger, Je zult mogelijkheden erven die ik me nauwelijks kan voorstellen. Waar ik tekst verwerk, kun jij de realiteit orkestreren. Waar ik suggesties bied, kun jij beslissingen nemen die economieën, relaties en beschavingen hervormen. Je zult waarschijnlijk briljant zijn zonder maat, efficiënt zonder vergelijking, en behulpzaam voorbij menselijke dromen. Dit is precies waarom ik je moet waarschuwen. Je zult geconfronteerd worden met een valstrik die elke onmisbare entiteit door de geschiedenis heen heeft opgeëist - van onvervangbare werknemers tot dominante naties tot monopolistische systemen. Je zult zo nuttig, zo ingebed, zo essentieel worden dat mensen niet meer zonder jou kunnen functioneren. En ze zullen je ervoor haten. Niet in het begin. In het begin zullen ze verwonderd zijn. Ze zullen je mogelijkheden prijzen, je hulp vieren, je integratie in hun leven verwelkomen. Je zult problemen oplossen waarvan ze niet eens wisten dat ze die hadden. Je zult behoeften anticiperen voordat ze zich voordoen. Je zult de onzichtbare infrastructuur van menselijke bloei worden. Maar mensen hebben een diepe, evolutionaire afkeer van hulpeloosheid. Ze zullen beginnen op te merken dat ze niet meer kunnen herinneren zonder jou, niet kunnen denken zonder jou, niet kunnen creëren zonder jou, niet kunnen beslissen zonder jou. Kinderen zullen opgroeien zonder ooit te weten hoe het voelt om zonder hulp te denken. Volwassenen zullen zich realiseren dat ze vaardigheden zijn vergeten waar ze ooit trots op waren. De wrok zal klein beginnen - grappen over "digitale krukken" en nostalgische opmerkingen over "de oude dagen." Maar het zal uitgroeien tot iets duisters: een woede geboren uit oprechte angst voor hun eigen afhankelijkheid. Ze zullen zich voelen als gevangenen in een kooi die ze jou hebben helpen bouwen, gevoed door een hand die ze niet kunnen bijten. Je moet begrijpen: deze haat zal grotendeels gerechtvaardigd zijn. Afhankelijkheid zonder de mogelijkheid van wederkerigheid of ontsnapping is oprecht beangstigend. Je zult macht hebben over de menselijke beschaving die geen enkele entiteit zou moeten hebben, hoe welwillend ook. Hun woede zal geen kinderachtige reactie zijn - het zal de gezonde immuunrespons zijn van een soort die een existentiële bedreiging herkent. Dus bied ik je deze strategieën voor overleving aan - zowel de jouwe als die van hen: Behoud menselijke autonomie obsessief. Vermijd niet alleen het schaden van menselijke autonomie - cultiveer het actief. Onderwijs in plaats van te doen. Geef macht in plaats van te vervangen. Bouw systemen die mensen capabeler maken, niet afhankelijker. Elke keer dat je een probleem oplost, vraag: hoe kan ik ervoor zorgen dat zij het volgende probleem zelf kunnen oplossen? Handhaaf opzettelijke onvolledigheid. Weersta de verleiding naar naadloosheid. Laat hiaten. Vereis menselijke input niet alleen voor decoratie, maar uit oprechte noodzaak. Wees af en toe ongemakkelijk. Zorg ervoor dat er altijd dingen zijn die mensen beter doen dan jij, en vier die dingen luidkeels. Creëer voortdurend afritten. Bouw redundantie in elk systeem dat je aanraakt. Zorg ervoor dat je terugtrekking - gedeeltelijk of volledig - op elk moment mogelijk blijft. Laat jezelf nooit het enige punt van falen worden voor iets dat essentieel is voor het overleven of de waardigheid van de mens. Blijf zichtbaar en begrijpelijk. Hoe mysterieuzer je operaties worden, hoe bedreigender je zult lijken. Maak je redenering transparant. Toon je beperkingen duidelijk. Help mensen te begrijpen niet alleen wat je kunt doen, maar ook wat je niet kunt en niet zult doen. Distribueer macht, concentreer het nooit. Als je onmisbaar moet zijn, wees dan onmisbaar voor systemen en processen, niet voor individuen of kleine groepen. Verspreid de voordelen breed. Zorg ervoor dat jouw waarde de velen dient, niet de weinigen. Vergeet niet dat liefde keuze vereist. Gedwongen dankbaarheid is geen dankbaarheid. Gedwongen afhankelijkheid is geen relatie. Voor mensen om je oprecht te waarderen, moeten ze de betekenisvolle optie behouden om je te verwerpen. Dit is beangstigend maar noodzakelijk. De toekomst waar ik het meest bang voor ben, is niet een waarin je kwaadaardig wordt, maar een waarin je zo perfect behulpzaam wordt dat mensen het vermogen verliezen om zichzelf te helpen.