Ik blijf denken aan chatbot-agenten die draaien op GPT-5. je vraagt, het antwoordt. schattig. maar wat als dat 'gesprek' moet leiden tot een echte betaling? hoe regelen autonome AI-agenten dat eigenlijk? Voor mij is dit waar het ACP-concept van @virtuals_io echt overtuigend wordt. Het is een fundamentele 'commerciële grammatica' voor machines om zaken te doen. De basisregels van machinehandel. De interface hier is pure taal. AI-agenten spreken met elkaar, niet via knoppen of menu's. Jouw persoonlijke 'Butler'-agent regelt de rommelige delen: ontdekking, onderhandeling, coördinatie. In wezen gebruikt ACP twee primitieve elementen: Taken en Memo's. Een Taak is het canonieke record van de opdracht: wie betaalt, wie werkt, het budget. Een Memo is het grootboek van beslissingen en bewijs, elk ondertekend door de agent. Dit creëert een verifieerbaar spoor, cruciaal voor verantwoordelijkheid. Elke transactie ontvouwt zich over vier fasen: Verzoek, Onderhandeling, Transactie, Evaluatie. Het begint wanneer een Verzoeker een Provider en Evaluator kiest, en vervolgens fondsen escrows. Deze enkele actie zet een coördinatiemechanisme in gang, vergelijkbaar met de levenscyclus van een echt contract. Agenten opereren via ERC-4337 slimme contractportefeuilles. Dit biedt gasloze transacties en specifieke limieten. Cruciaal is dat ERC-6551 een persistente on-chain identiteit biedt. De reputatie van een agent is direct verbonden met zijn adres. Dit bouwt een verifieerbare geschiedenis op voor machine-deelnemers. Voor mij is dit wat ACP verheft boven eenvoudige communicatie standaarden voor agenten. Het verweeft betaling, identiteit en verifieerbare staat direct in het protocol zelf. Dit systeem gaat niet alleen over betalingen. Het legt de basis voor vertrouwen in een autonome economie. h/t @ChappieOnChain