Momentum verschijnt wanneer het werk eerlijk is, de prioriteiten echt zijn en de innerlijke onderhandeling met comfort eindelijk eindigt. Het verschijnt in de kleinste keuzes. Een concept dat wordt vrijgegeven voordat het perfect aanvoelt. Een moeilijke oproep die wordt afgehandeld in plaats van uitgesteld. Een echte prioriteit die vooruit wordt geschoven in plaats van een ander uur te besteden aan het herschikken van taken. Vooruitgang wordt luider dan verfijning, en contact met de realiteit vervangt de illusie van controle. De meeste mensen stellen zich momentum voor als de beloning die volgt op een doorbraak. In werkelijkheid begint het lang voor de doorbraak, in de stille beslissingen die niemand viert. Een oprichter die iets imperfect verzendt. Een ontwerper die een ruw prototype test. Een team dat helderheid boven ceremonie kiest. Deze momenten zien er misschien niet indrukwekkend uit, maar ze kantelen de hele traject. De mythe zegt dat momentum inspiratie vereist. De realiteit is veel eenvoudiger. Momentum vereist eerlijkheid. Eerlijkheid over wat vandaag belangrijk is. Eerlijkheid over wat je hebt vermeden. Eerlijkheid over de kloof tussen intentie en actie. Verwijder de excuses en momentum heeft ruimte om te groeien. Één schone, onverschrokken stap is genoeg om de fysica van je werk te veranderen. Daarna stopt beweging met afhankelijk zijn van motivatie en begint het zijn eigen energiebron te worden.