Dwadzieścia cztery lata temu, zło odebrało 2 977 niewinnych żyć w najdeadlierzym ataku terrorystycznym, jaki kiedykolwiek miał miejsce na amerykańskiej ziemi. Wśród zamordowanych byli mój brat Gary, mój najlepszy przyjaciel Doug oraz 656 innych kolegów i przyjaciół z Cantor Fitzgerald. Dziś żyję, ponieważ tamten wtorek był pierwszym dniem przedszkola mojego najstarszego syna Kyle'a. Zamiast iść do biura, które zajmowało 101. do 105. piętro Północnej Wieży World Trade Center, odwoziłem go. Gdy wszedłem do klasy, mój telefon zaczął dzwonić, ale rozłączał się za każdym razem, gdy odbierałem. Później dowiedziałem się, że to był mój brat Gary, który próbował zadzwonić. Rozmawiał z moją siostrą i pożegnał się. Czego się nauczyłem, pełniąc funkcję sekretarza handlu, to jak głęboko piękny i niezwykły jest ten kraj, ale także jak rozpaczliwie nasi przeciwnicy pragną nam zaszkodzić. Nie ma wątpliwości: gdyby mieli taką szansę, potwory, które zorganizowały ataki z 11 września, i im podobni, zrobiliby to znowu. I znowu. I znowu. Ale wielkość Ameryki leży w tym, jak nasza armia, nasz rząd, nasi ratownicy i nasi ludzie stawiają czoła tym okropieństwom, wyzwaniom i zagrożeniom. Ameryka to naród, który odbudowuje, przetrwa i nigdy nie poddaje się złu. Dziś oddajemy hołd tym, których straciliśmy 24 lata temu oraz odważnym ratownikom i osobom, które z odwagą stanęły do walki, aby ratować innych. Dziś jestem bardzo smutny, gdy wspominam, i bardzo dumny, że jestem Amerykaninem.