Je hebt misschien gehoord van RWA's die bestaan uit "op opbrengsten gebaseerde financiering" — waarbij een lening wordt verstrekt, maar de kredietgever een pandrecht heeft op vorderingen of zelfs controle heeft over rekeningen waar de lener wordt betaald. Wat je misschien nog niet hebt gehoord, is dat dit een oude praktijk is, met enkele interessante variaties. Laten we eens kijken naar een *spirituele* op opbrengsten gebaseerde financiering RWA (is het nog steeds een echt actief als het spiritueel is gedekt?) die hielp de Protestantse Reformatie aan te wakkeren en de loop van de geschiedenis te veranderen. De middeleeuwse katholieke kerk stond indulgenties toe — vergeving voor zonden, dus ik denk minder tijd in het vagevuur of een betere buurt in de hel als je sterft — die werden verleend in ruil voor liefdadigheidsdonaties. In theorie mochten ze niet worden verkocht en alleen worden gegeven voor deugdzame daden. Echter, een man wilde de aartsbisschop van Mainz worden (die ook een van de zeven keurvorsten in het Heilige Roomse Rijk was). Dit vereiste een donatie van 20.000 gulden aan Rome — rond de $9-10 miljoen tegen de huidige goudprijzen. Hoe zou Albrecht, de toekomstige aartsbisschop-keurvorst, het geld bij elkaar krijgen om dit belangrijke ambt te aanvaarden? Hij deed wat mensen altijd doen bij het financieren van een grote aankoop — hij ging naar de bank. In dit geval waren het de Fuggers, een familie van bankiers uit Oostenrijk. Begrijpelijkerwijs wilden de Fuggers ervoor zorgen dat ze terugbetaald zouden worden. En het is niet zo dat ze een aartsbisschop die tot de kerk behoorde konden terugvorderen. Wat te doen? Het antwoord kwam in de vorm van op opbrengsten gebaseerde financiering! Albrecht kreeg toestemming van paus Leo X om agressief indulgenties te verkopen in zijn gebieden (hij was al de aartsbisschop van Magdeburg). Al snel reisde er een priester rond in Albrecht's gebieden met een spaarpotachtige kist voor zondaars om munten in te stoppen en een spirituele pardon te ontvangen. Om hun rechten op de inkomsten uit indulgenties te handhaven, had de verzamelkist drie sleutels, die allemaal nodig waren om de kisten te openen en de gouden en zilveren munten eruit te halen. Een van de drie sleutels werd bewaard door de Fuggers, en de kist werd vergezeld door hun waakzame agenten om ervoor te zorgen dat de inkomsten werden gebruikt om de grote lening terug te betalen. Natuurlijk werd dit gezien als een misbruik van de macht van de kerk en werd het rechtstreeks uitgedaagd door Martin Luther in zijn 95 stellingen die de Reformatie en het begin van vele religieuze oorlogen in Europa aanwakkerden. Maar ik hou van vreemde, unieke en slimme financiële structuren die hun weg vinden naar de blockchain als RWA's. Misschien zal een religieuze organisatie op een dag hun toekomstige "ontvangsten uit donaties" tokeniseren en lenen op @WildcatFi of @Morpho en zullen die claims rondvliegen op DEX's door scherpzinnige handelaren op @okutrade. Onchain-financiering kan en zal uiteindelijk veel vreemder zijn dan traditionele financiering.

Ik ben eigenlijk verrast dat niemand tot nu toe tokenized aflaat heeft geprobeerd te verkopen, als we eerlijk zijn.