Kilka dodatkowych prognoz: Zręczna metamodernistyczna męskość będzie musiała dostosować się do nowej siły społeczno-ekonomicznej kobiet i opanować wcześniej kobiece paradygmaty społeczne, aby wprowadzić niezbędne ograniczenia na zachowanie kobiet, które podkopuje spójność społeczną. Siła wewnętrzna, umiejętność opowiadania historii oraz zdolność do samodzielnego kierowania spójnymi, zintegrowanymi narracjami zapewnią spójną egzystencjalną przestrzeń dla bliskich. Mężczyźni nie otrzymają zbyt wiele wsparcia od społeczności, instytucji ani zewnętrznych autorytetów. Przyjaźń będzie kluczowa. Mężczyzna metamodernistyczny będzie priorytetowo traktował kontrolę uwagi oraz umiejętności emocjonalne niezbędne do używania wpływu, a nie kontroli i dominacji, aby utrzymać niezbędną spójność społeczną. Sojusze domowe będą jednymi z najważniejszych przewag konkurencyjnych w zatomizowanej erze. Silne, zdrowe rodziny, które przetrwały postmodernizm, znacznie zyskają na sile i znaczeniu. Metamodernizm nie jest feudalizmem, ale prawdopodobnie będzie miał wiele historycznych rezonansów. Wpływy to władza i mogą być łatwo manipulowane, więc prawdziwy autorytet w dużej mierze będzie pochodził z prawdziwej szlachetności. Mężczyzna metamodernistyczny nadal będzie cenił metakognicję i indywidualizację, ale położy większy nacisk na silną dyplomację i zdolność do prawdziwej tolerancji różnic w swoim małym, wrażliwym kręgu spójności. Wpływ będzie łatwo dostępny, ale władza będzie frustrująco ograniczona. To nie jest idealna analogia, nic nie może być idealne, ale żydowska męskość od wieków radzi sobie z tym dobrze. Spodziewam się, że zobaczymy rekapitulację wielu dynamik społecznych z epoki renesansu we Włoszech, szczególnie wśród kultury czerwonego plemienia. Spodziewam się, że mężczyźni coraz bardziej porzucą kulturę niebieskiego plemienia, gdy nie będą w stanie skutecznie jej zreformować. Niebieskie plemię osłabnie wraz z postmodernizmem, ale zachowa władzę instytucjonalną i ścisłą kontrolę społeczną nad klasą średnią, a także będzie kontynuować walkę kulturową o kontrolę nad sensowaniem w klasie profesjonalnej i wyższej. Metamodernistyczna kobiecość jeszcze nie istnieje, ponieważ postmodernizm wymagał refleksyjnego antagonizmu wobec męskości i nadal podważa wszelkie ramy, które mogłyby pozwolić jej się ujawnić. Moim najlepszym przypuszczeniem jest, że metamodernistyczna kobiecość wyłoni się z dobrze wykształconej centroprawicy. Jeśli przewyższy postmodernistyczną dekonstrukcję jako sposób na gender - co oznacza, że przyniesie kobietom więcej pieniędzy - zastąpi obecny paradygmat. Ale to mężczyźni muszą stworzyć ramy dla tego, wracając do Rzeczywistości z ideologii i rekonstruując prawdziwie radosną męskość - współpracującą, radosną, bystrą, żądną, szlachetną i elastyczną. A przede wszystkim charakteryzującą się mistrzostwem relacyjnym i społecznym.