<Hoe te Strijden Tegen Kolonisatie door Netflix via IP Tokenization> In de afgelopen weken had ik het voorrecht om te praten met enkele van Korea's meest succesvolle makers en producenten, van de CEO van Barunson, de studio achter Bong Joon Ho's Parasite, tot andere visionairs die de verhalen hebben gevormd die de Koreaanse cinema en drama op de wereldkaart hebben geplaatst. Die gesprekken onthulden een opvallend paradox in het hart van Korea's culturele succes. Dit zou een gouden tijdperk moeten zijn. Squid Game werd Netflix's meest bekeken serie. Parasite won de Academy Award voor Beste Film. K-Pop Demon Hunter werd Netflix's meest bekeken film. Koreaanse makers hebben onmiskenbaar bewezen dat hun verhalen de wereld kunnen veroveren. Toch vertelt de financiële realiteit een heel ander verhaal. Studio's en talenten zien zelden de voordelen. De waardering van topstudio's is gemiddeld met 50 - 95% gedaald. Netflix bezit de IP volledig. Wat velen vieren als globalisering, beschrijven sommige makers zelf als kolonisatie. De economie maakt het erger met elk succes. Terwijl acteurs en regisseurs wereldsterren worden, stijgen hun vergoedingen. Lokale studio's, die al op dunne marges opereren, kunnen zich dat niet veroorloven. De meest zekere weg wordt het aannemen van contant geld van Netflix, maar dit gaat altijd ten koste van het opgeven van IP-eigendom. Hwang Dong Hyuk, de maker van Squid Game, verdiende slechts een minuscule fractie van de miljarden die Netflix heeft verdiend. Als hij de rechten had behouden, had hij de wereld kunnen uitbreiden naar merchandise, games, anime of muziek. Dat enkele eigendom had kunnen uitgroeien tot een multi-miljard dollar franchise. Hij had Korea's George Lucas kunnen worden. In plaats daarvan werd hij behandeld als een werk voor huur. De structuur is zelfversterkend. Stijgende talentkosten maken studio's wanhopiger naar upfront deals, en elke deal verankert verder het verlies van IP. Korea loopt het risico een contentfabriek voor Netflix te worden, die verhalen op aanvraag produceert terwijl de langetermijnwaarde van personages en werelden volledig wordt vastgelegd door een platform dat ze niet heeft gecreëerd. Vergelijkbaar met hoe Zuidoost-Aziatische landen sweatshops worden voor wereldmerken zoals Nike. Er is een andere weg vooruit. Crypto en IP RWA tokenization creëren de mogelijkheid voor studio's en makers om kapitaal rechtstreeks van het publiek dat van hun werk houdt, te werven. Door een minderheidsbelang in een film of serie te verkopen, kan een maker het eigendom intact houden terwijl hij fans uitnodigt om te delen in de voordelen. Die fans blijven niet passief. Ze kunnen genieten van vroege vertoningen, toegang achter de schermen, talent persoonlijk ontmoeten, zelfs hun namen in de credits zien. De creatieve en economische kracht van verhalen vertellen wordt afgestemd op zijn ware supporters. Het is tijd voor Koreaanse verhalenvertellers, en makers overal, om zich te verzetten tegen de kolonisatie van hun cultuur. Met de tools van crypto en tokenization kan het eigendom bij de mensen blijven die deze verhalen bedenken en uitvoeren, samen met de fans die ze tot leven brengen. Ik ben vastbesloten om de meest ambitieuze talenten in Korea en daarbuiten te helpen het eigendom terug te winnen via IP tokenization. Ik kan helpen deuren te openen voor A-lijst makers en studio's die zich bij deze beweging voor IP-eigendom willen aansluiten. Als jij een van hen bent, zijn mijn DMs open.