De debatten rond de Zucman-belasting zijn een krachtige onthulling van het gebrek aan economische cultuur bij sommige van onze leiders. Na Éric Coquerel over Arthur Mensch, hier Aurélien Rousseau over Xavier Niel. Aurélien Rousseau: "Meneer Niel heeft een enorm vermogen en vandaag is zijn bijdrage aan de nationale inspanning extreem laag." Journalist: "Hij draagt toch bij aan de groei." Aurélien Rousseau: "Ja, hij draagt bij aan onze groei, maar veel minder dan voorheen, omdat meneer Niel, wanneer hij middelen genereert, participaties in andere bedrijven koopt. Het idee van Zucman is om dat geld te belasten en het terug in de economische kringloop te brengen." Ter info: wanneer Xavier Niel "participaties koopt", is het geld niet opgesloten in een kluis waarvan we de sleutel in de zee zouden gooien. 😅 Dit geld wordt inderdaad teruggebracht in de "economische kringloop" omdat het de bedrijven waarin hij een participatie heeft genomen in staat stelt om te werven en te investeren. Ik kan het bevestigen: ik heb drie jaar geleden een start-up mede opgericht. Het geld dat we hebben opgehaald (niet bij Xavier Niel) heeft ons in staat gesteld om personeel aan te nemen (we zijn met een tiental) en ons werkmiddel te ontwikkelen. Trouwens, gelukkig waren onze investeerders er, omdat al het spaargeld van de Fransen gericht is op spaarrekeningen en levensverzekeringen, en de banken erg moeilijk te overtuigen zijn om innovatie te financieren, is het moeilijk om als ondernemer financiering te krijgen. Kortom, onze investeerders zullen hun inleg terugkrijgen, met een meerwaarde (waarover ze belasting zullen betalen), over een paar jaar. En dat, alleen als we slagen. Want wat Aurélien Rousseau niet zegt - of misschien negeert - is dat veel start-ups falen of jarenlang in de wacht staan. En in die gevallen zien investeerders zoals Xavier Niel hun geld zelfs niet terug.