.@jacobkimmel uważa, że funkcjonalność do odwracania starzenia już istnieje w naszym epigenomie. Ale dlaczego ewolucja nie zoptymalizowała już długowieczności? Jacob wyjaśnia, że jeśli rozważysz ewolucję jako optymalizator, gradienty płyną w naprawdę zaskakujący sposób. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że ewolucja powinna chcieć, abyś żył dłużej (więcej czasu na posiadanie dzieci i opiekę nad bliskimi). Jacob wyjaśnia 3 komplikacje w naiwnej wizji: 1. Podstawowa śmiertelność była brutalna przez większość historii. Nawet bez starzenia, prawdopodobnie umarłbyś z powodu infekcji, drapieżnictwa lub wypadku przed osiągnięciem 50. Więc nie ma sygnału płynącego z 100 do genomu, który zachęcałby do jakiegoś procesu selektywnego, aby sprawić, że będziesz żył dłużej, nawet jeśli byłoby to łatwe do zrobienia. 2. Istnieje selekcja przeciwko naprawianiu tylko jednego (ale nie wszystkich) przyczyn starzenia. Ponieważ wtedy masz dziadka, który jest nieco zdrowszy, ale wciąż jest gorszym wykorzystaniem zasobów niż następne pokolenie z punktu widzenia genu. 3. Ewolucja jest bardzo ograniczona jako optymalizator. Rozmiar kroku (liczba wariantów, które możesz testować równolegle) jest ograniczony przez twój rozmiar kroku. A przez większość historii, ta przepustowość była zdominowana przez presje selektywne znacznie pilniejsze niż odwracanie starzenia (na przykład budowanie lepszego systemu odpornościowego do walki z chorobami zakaźnymi). Pełny odcinek z @jacobkimmel w czwartek. Jestem bardzo podekscytowany tym odcinkiem. Prosta lista Jacob'a składająca się z 3 punktów doprowadziła do ponad pół godziny przypadkowych dygresji, od tego, ile antybiotyków ewoluowało naturalnie, po to, jak trudna była optymalizacja ewolucji dla inteligencji, aż po to, jak możemy faktycznie wykryć dowody na jakiegoś śmiertelnego przodka HIV w naszym genomie.