Ekonomia sportów uniwersyteckich w USA jest szalona: ▫️ 19 miliardów dolarów rocznych przychodów (około 70% z futbolu, 30% z koszykówki mężczyzn) ▫️ 2. co do wielkości liga sportowa pod względem przychodów (więcej niż NBA, MLB czy Premier League) ▫️ w 43 z 50 stanów najwyżej opłacanym pracownikiem publicznym jest trener futbolu lub koszykówki uniwersyteckiej ▫️ 60% wydatków „działu sportowego” mieści się w trzech kategoriach: obiekty, wynagrodzenia trenerów i wynagrodzenia dla pracowników działu sportowego. Zaledwie 10% poszło na stypendia” ▫️ 70% czołowych publicznych uniwersytetów sportowych korzysta z funduszy akademickich, aby wspierać program sportowy ▫️ w ciągu ostatnich 20 lat „wydatki działu sportowego wzrosły o 244%, w porównaniu do 113% wzrostu wydatków akademickich” Jak w większości lig sportowych, sporty uniwersyteckie zarabiają na prawach medialnych, sprzedaży biletów, sponsorach i towarach. Ale szkoły nigdy nie płaciły sportowcom… aż do teraz. Po tym, jak w 2021 roku uzyskali możliwość monetyzacji swojego Imienia, Wizerunku i Likeness (NIL) — Arch Manning obecnie przewodzi liście NIL z kwotą około 7 milionów dolarów — w tym roku po raz pierwszy studenci sportowcy mogą otrzymać wynagrodzenie (maksymalny limit wynagrodzenia wynosi 20,5 miliona dolarów dla każdej szkoły). Zezwolenie na wynagrodzenia przyszło po pozwie zbiorowym przeciwko NCAA od byłych studentów sportowców, którzy nie byli opłacani. W ciągu następnej dekady kwalifikujący się zawodnicy uniwersyteccy, którzy grali od 2016 roku, są winni 2,8 miliarda dolarów (wypłata wynosi 75% dla futbolu, 15% dla koszykówki mężczyzn, 5% dla koszykówki kobiet, 5% pozostałych). Bez darmowych graczy szkoły będą musiały naprawdę znaleźć równowagę między budżetowaniem akademickim a sportowym. *** Świetny artykuł z The Economist: