De meeste "FX on-chain" pitches beschouwen FX als een grote spotmarkt die zou moeten leven in AMM's. De balansen vertellen een ander verhaal. Ongeveer de helft van de wereldwijde FX-omzet is in kortlopende FX-swaps, niet in spot, en die swaps bevatten tientallen triljoenen off-balance-sheet dollarverplichtingen voor niet-Amerikaanse banken, verzekeraars en vermogensbeheerders. Stress in 2008 en 2020 begon niet in retail FX; het begon in deze dollar-financieringsmachine en dwong centrale banken om swaplijnen te openen om het draaiende te houden. Deze notitie begint bij die machine, niet bij tokenprijzen. Het kijkt naar CLS versus non-CLS rails, PvP versus Herstatt-risico, en de "verborgen" dollar schuld die zit in FX-swaps en forwards, en stelt dan een eenvoudige vraag: als we serieus zijn over tokenisatie en 24/7 onderpand, waar beweegt "on-chain" eigenlijk de naald? Het antwoord is opzettelijk smal: • FX-swaps omzetten in expliciete, marged en genette contracten met programmeerbaar onderpand in getokeniseerd bankgeld of T-bills • PvP-settlement uitbreiden naar non-CLS-valuta's en getokeniseerd fiat, correspondentieketens ineenstorten • Treasurers en toezichthouders een real-time overzicht geven van cross-valuta financieringshiaten en vervaltermijnen Als je digitale activa, tokenisatie of marktstructuur beheert, is dit de lens die bepaalt of jouw "FX on-chain" roadmap de kernfinancieringsinfrastructuur wordt voor dealers en centrale banken of gewoon een andere handelslocatie aan de rand van iemands balans.