Ludzie często pytają mnie o moją opinię na temat ich produktu, jakbym był docelowym użytkownikiem. Zawsze zadaję im to samo pytanie: Co myślą twoi użytkownicy? Opinie twoich użytkowników to dane. Moja to rozproszenie.

Kiedy założyciel mówi mi, co myślą ich użytkownicy, proszę o pokazanie produktu. Następnie przeprowadzamy symulację. Symulacja oznacza przechodzenie przez produkt tak, jakbym był użytkownikiem. Każde zatrzymanie. Każde przewinięcie. Każda cicha chwila, w której ktoś zastanawia się, co zrobić dalej. Możesz zobaczyć kursor unoszący się, niepewny, gdzie wylądować. To lustro trzymane przed twoją pracą w odpowiednim świetle. Może wydawać się, że testujesz funkcje. Ale celem jest ujawnienie, jak produkt uczy, prowadzi i myli. Zaczynasz dostrzegać, jak klarowność się łamie, gdzie narasta tarcie i jak małe decyzje kumulują się w frustrację. Zapomnij o zbieraniu rad. Zamiast tego przeprowadź symulację. Otwórz produkt. Głośno narracyjnie opisuj swoje kliknięcia. Zapisz wszystko. Następnie obejrzyj to, klatka po klatce, aż zobaczysz to, co widzą twoi użytkownicy. To jest praktyka. Tak zaczyna się prawdziwe uczenie. Tak produkty stają się lepsze. Każdy zespół poprawia się w momencie, gdy staje twarzą w twarz ze swoim własnym produktem bez wymówek.

Najlepsza część przychodzi po symulacji. Coś się zmienia. Założyciele przestają szukać kogoś, kto powie im, co mają robić. Zaczynają dostrzegać, co należy zrobić. Symulacja daje im kontakt z rzeczywistością. Już nie gonią za radami. Gonią za zrozumieniem. Gdy zaczynają widzieć produkt tak, jak widzą go ich użytkownicy, przestają pytać, czy jest wystarczająco dobry. Zaczynają naprawiać to, co mają przed sobą. Ta klarowność to to, za co większość ludzi spędza miesiące, próbując zapłacić. Wystarczy jedna szczera symulacja.