Magnez jest jednym z najlepiej udokumentowanych suplementów stosowanych w leczeniu migreny. 400–600 mg dziennie doustnego magnezu zmniejsza częstotliwość i intensywność migren w porównaniu do placebo w badaniach randomizowanych. Niektóre badania wykazują korzyści tylko przy wyższych dawkach (600 mg/dzień), podczas gdy niższe dawki (250–360 mg) często nie przynoszą efektów. W przypadku ostrych ataków, magnez dożylny może być również skuteczny, szczególnie w przypadku migren z aurą. Magnez stabilizuje błony neuronalne (zmniejszając nadmierną pobudliwość mózgu) i moduluje tonus naczyniowy mózgu, co są dwoma kluczowymi procesami w biologii migreny. Do rutynowej suplementacji preferowane są magnez glicynian, cytrynian lub taurynian ze względu na ich biodostępność. Magnez treonianowy zwraca uwagę ze względu na wchłanianie w mózgu, ale zawiera bardzo mało magnezu elementarnego i nie powinien zastępować bardziej biodostępnych form, gdy celem jest poprawa całkowitego stanu magnezu. Innym opartym na dowodach schematem zapobiegania migrenom jest połączenie magnezu z CoQ10 i ryboflawiną (B2), co znacznie zmniejszyło liczbę dni migrenowych w 3-miesięcznym badaniu. Jeśli występują problemy z układem pokarmowym, podziel całkowitą dawkę na około 200 mg przyjmowanych 1–3 razy dziennie. Utrzymuje to w zakresie 400–600 mg/dzień, co wykazano jako skuteczne, jednocześnie zmniejszając luźne stolce.

Łączenie metforminy z intensywnym wysiłkiem fizycznym zakłóca poprawę VO₂ max i wrażliwości na insulinę w naczyniach krwionośnych. Dorośli wykonujący niskointensywny lub wysokointensywny wysiłek aerobowy przez 16 tygodni podczas przyjmowania metforminy (2 000 mg/dzień) nie wykazali poprawy w VO₂ max. Osoby na placebo poprawiły się średnio o około 6%. Metformina również osłabiła wzrosty w makro- i mikro-naczyniowej wrażliwości na insulinę, które wystąpiły przy obu intensywnościach ćwiczeń, osłabiła poprawę poziomu glukozy na czczo i uniemożliwiła wzrosty w ogólnej wrażliwości na insulinę, nawet po intensywnym wysiłku fizycznym. To nie jest odosobnione; inne badania pokazują, że metformina zakłóca wiele adaptacji do ćwiczeń, prawdopodobnie poprzez hamowanie mitochondrialnego kompleksu I, co zakłóca sensing energetyczny komórek. Metformina pozostaje doskonałą, bezpieczną terapią pierwszego rzutu w przypadku cukrzycy typu 2. Jednak należy zachować ostrożność, stosując ją jako ogólny "lek na długowieczność" u zdrowych, aktywnych ludzi, zwłaszcza jeśli zakłóca to jedną z najpotężniejszych interwencji na rzecz długowieczności, jaką mamy, czyli ćwiczenia.

Uzupełnianie trzech podstawowych aminokwasów kolagenowych: glicyny, proliny i hydroksyproliny w stosunku 3:1:1 przynosi konsekwentne, mierzalne korzyści zarówno u robaków, myszy, jak i ludzi. U ludzi wyniki dotyczące skóry (zmarszczki, tekstura, elastyczność i nawilżenie) poprawiły się o 4–6% w ciągu 1–3 miesięcy. Najbardziej uderzającym wynikiem była redukcja wieku biologicznego średnio o 1,4 roku po 6 miesiącach, z maksymalnymi redukcjami wynoszącymi 8,9 roku u mężczyzn i 12,1 roku u kobiet. Osoby z wiekiem biologicznym wyższym niż ich wiek chronologiczny odnotowały największe poprawy. W przypadku C. elegans mieszanka 3:1:1 zwiększyła długość życia o 6–27% (więcej niż cały kolagen). U starych myszy zachowała siłę chwytu i zmniejszyła ilość tkanki tłuszczowej białej. Glicyna, prolina i hydroksyprolina tworzą szkielet kolagenu i odgrywają rolę w syntezie białek, metabolizmie jednowęglowym oraz prawdopodobnie w szlakach sygnalizacyjnych, które wpływają na utrzymanie i naprawę tkanek. Te dane z badań na zwierzętach i ludziach razem tworzą przekonującą historię translacyjną.