1974 yılının Mart ayında. FedEx sadece 3 yaşındaydı ve ölüyordu. Şirket 30 milyon doları yakmıştı ve yatırımcılar Fred Smith'in kellesini istiyordu. Yerine geçecek kişiyi çoktan seçmişlerdi: Etkileyici bir özgeçmişe ve sıfır başlangıç deneyimine sahip emekli bir Hava Kuvvetleri subayı olan General Howell Estes. Smith'in görevden alınmasını sonuçlandırmak için yapılan yönetim kurulu toplantısı gecenin ilerleyen saatlerine kadar sürdü. Kapalı kapılar ardında tartışırken, koridorda benzeri görülmemiş bir şey oluyordu. FedEx'teki her bir üst düzey memur sessizce bir araya geldi ve aynı mektubun taslağını hazırladı: "Aşağıdaki üst düzey yöneticiler, Frederick W. Smith'in istifası veya görevine son verilmesinden hemen sonra geçerli olmak üzere istifalarını sunarlar." Ve her biri teker teker imzaladı. Kurul, Smith'i tutma ancak onu Başkanlığa indirme kararıyla ortaya çıktığında, kendilerine bu mektup verildi. Mesaj açıktı: Smith'i kovursanız herkesi kaybederlerdi. Kurul daha sonra başkanlığı isyan liderlerinden birine teklif etti. Terfi kılığına girmiş bir rüşvetti. Daha fazla para. Daha fazla güç. Gözlerinin içine baktı ve hayır dedi. Smith olmadan işi kabul etmezdi. Bu Smith'in iyi bir patron olması ya da iyi para ödemesiyle ilgili değildi. O zamanlar FedEx tamamen iflas etmişti. Bu yöneticiler, şirketi bir ay boyunca hayatta kalamayacak bir adamı korumak için acımasız bir durgunlukta işsizliği göze alıyorlardı. Neden o zaman? Çünkü Smith bunu ortak fedakarlık yoluyla kazanmıştı. FedEx'in parası bittiğinde, Smith önce maaş kesintisi yaptı. Uçakların yakıta ihtiyacı olduğunda kendi evini ipotek ettirdi. Çalışanlar maaşsız çalıştıklarında o da yanlarındaydı. Fred Smith bunu ateşe ilk girerek kazandı. Ve çalışanları bunu ilk elden görmüştü. O gece yönetim kurulu Smith'i başkan olarak tuttu. Ve 18 ay içinde FedEx ilk kârını elde etti. Peki ya kurucuları için her şeyi riske atan yöneticiler? Şirket halka açıldığında milyoner oldular.