Ta twarz prześladowała mnie przez lata. Przeprowadziłem wywiad z @jasonfried, założycielem niezwykle udanego @basecamp. Na papierze wywiad był świetny. Rozmawialiśmy o tym, jak zbudował Basecamp jako narzędzie do zarządzania projektami, które przynosiło dziesiątki milionów dolarów rocznie, a on pokazał mojej publiczności, jak stworzyć dochodowy SaaS. Ale byłem rozczarowany jedną rzeczą. W pewnym momencie zapytałem Jasona: „Opowiedz mi o jakimś niepowodzeniu.” Chciałem zobaczyć jego ludzką stronę, coś, z czym ludzie mogliby się utożsamić. On odpowiedział: „Nie mieliśmy żadnych.” Więc naciskałem. I naciskałem. W końcu spojrzał w kamerę z tym spojrzeniem „dość już” i powiedział mi, że niektóre firmy nie mają takich problemów. Ta odpowiedź nie dawała mi spokoju przez lata. Jako prowadzący wywiady, jednym z moich celów jest skłonienie ludzi do głębszego myślenia, niż by to zrobili sami, do ujawnienia problemów i pomocy w nauce na podstawie ich doświadczeń. Lata później zatrudniłem producenta programu wywiadowczego, który szanowałem, Inside the Actor’s Studio. Podziwiałem, jak potrafili skłonić aktorów do porzucenia PR-owego języka i dotarcia do głębi, aż celebryci płakali. Kiedy opowiedziałem producentowi o moim doświadczeniu z Jasonem, powiedział: „Dołącz do oporu!” Opowiedział mi historię ze swojego terapeuty dla par. Na terapii żony przychodziły gotowe do rozmowy o liście problemów. Ale mężowie mówili coś w stylu: „Jestem w porządku. Nic się nie dzieje.” Terapeuta próbował wszystkiego: wskazywania na problemy, okazywania troski, wyjaśniania, że nie byliby na terapii, gdyby wszystko naprawdę było w porządku. Żadna z tych logik nie przełamała oporu mężów. Więc zmieniła podejście i DOŁĄCZYŁA do oporu. Terapeuta zaczął mówić: „Wygląda na to, że na tym etapie wszystko przychodzi ci łatwo. Imponujące. Większość ludzi, z którymi rozmawiam, ma wiele do pokonania. Musi być miło mieć gładkie życie.” Wtedy prawda wyszła na jaw: „Co masz na myśli mówiąc ‘gładkie życie’?! Mój szef był dla mnie niegrzeczny dzisiaj. Jesteśmy w tyle z rachunkami. A teraz obwiniają mnie za naczynia, podczas gdy pracuję…” „Dołącz do oporu” zadziałało jak magia. Spróbowałem tego następnym razem, gdy przeprowadzałem wywiad z Jasonem. Rozmawialiśmy o HEY, jego oprogramowaniu i usłudze e-mailowej. Miał OGROMNE wprowadzenie: 170 tys. osób na liście oczekujących, miliony przychodu w ciągu kilku tygodni. Po tym, jak opowiedział mi, co poszło dobrze, naciskałem na wyzwania, aby zrównoważyć historię. Naciskanie nie zadziałało. Więc powiedziałem: „Wszystko wydaje się działać dla ciebie.” To przyciągnęło uwagę Jasona. Opowiedział mi o Campfire, aplikacji do czatu roboczego, którą uruchomił przed Slackiem. Slack stał się biznesem wartym ponad 25 miliardów dolarów, ale Campfire został zamknięty. I wyjaśnił, jak sobie z tym poradzili w Basecamp: zamknąć, iść dalej, nie pozwolić, aby porażka definiowała cię. Nagle rozmowa stała się bardziej zrozumiała. O wiele bardziej użyteczna niż idealna historia sukcesu. „Dołącz do oporu” zmieniło sposób, w jaki rozmawiam z założycielami, moim zespołem, a nawet moimi dziećmi. Spróbuj.

Kiedyś opublikowałem coś na Hacker News z błędnym "it's." Ktoś usunął apostrof i wysłał mi e-mail, aby poinformować, że "its" było poprawne. To był @paulg. Założyciel Y Combinator. Osobiście poprawiający błędy na swoim forum. Zakładałem, że zlecił Hacker News komuś innemu. Ale to był on. Przez lata. Edytując posty, łapiąc oszustów, którzy manipulowali rankingami, i kontaktując się z ludźmi bezpośrednio, gdy zauważył coś nie tak. Raz korzystałem z jakiegoś losowego narzędzia do transmisji na żywo. pg napisał do mnie: "Dlaczego nie używasz (co stało się Twitch). Wspierał ich przez YC i nadal śledził, jakich narzędzi używają ludzie w jego otoczeniu. Natychmiast przeszedłem na to. To facet, który mógłby zautomatyzować wszystko lub zatrudnić zespoły do ciężkiej pracy. Zamiast tego był tam, poprawiając apostrofy. Kiedy mam pokusę, aby zautomatyzować interakcje międzyludzkie, przypominam sobie, jak Paul Graham osobiście poprawiał błędy i kontaktował się z użytkownikami.

Dlaczego do diabła @danshipper uruchomił nową aplikację do dyktowania? Jest już SuperWhisper, Wispr Flow, VoiceInk, wbudowane narzędzie Maca itd. (No, wbudowane narzędzie do dyktowania Maca to śmieć, ale rozumiesz, o co mi chodzi.) Zapytałem Dana o to. Powiedział w zasadzie: Jeśli nam się podoba, to istnieje duża szansa, że naszym czytelnikom też się spodoba. Tak budujemy wszystko. Dan jest dziwakiem, ale może jest przyszłością. Monologue, jego aplikacja do dyktowania, ma kilka dziwactw. Sci-fi design. Wielojęzyczność. Automatyczne edytowanie. Ale nie podjął żadnej z tych decyzji na podstawie jakiegoś rodzaju popytu rynkowego czy potrzeby. Kiedy zasypałem go pytaniami o to, jak decyduje, co budować, powiedział: Kiedy jedna osoba może zbudować coś wspaniałego w ciągu kilku dni, nie musisz już budować dla milionów. Możesz budować dla ludzi, którzy podzielają twój gust. Przypomniało mi to, co się stało z podcastami. Przed podcastami radio miało te same ogólne programy informacyjne. Potem podcasty zaczęły stawać się bardziej niszowe i skoncentrowane. - Można było zrobić podcast o startupach - Potem tylko dla geeków od projektowania startupów - Każda nisza opiera się na obsesji gospodarza Mixergy opierało się na mojej osobistej obsesji "POWIEDZ MI, JAK TO ZROBIŁEŚ!" Ta kreatywność oparta na osobowości dzieje się teraz w oprogramowaniu. AI obniżyło koszty/czas tworzenia. Gust stał się magnesem. Wygląda na to, że działa to całkiem dobrze dla Dana. Ludzie tacy jak @nateliason nie mogą przestać mówić o Monologue na X. Opublikowałem moją rozmowę z Danem na YouTube. 17 osób już jej posłuchało! Możesz być 18., tutaj: